Nieuwe dingen leren en regen

De lucht ziet er grauw uit. Op een paar plekken in het wolkendek zijn nog een paar stukjes blauw te zien, maar er gaat zeker weten regen aankomen. Tijd voor een lange broek. Het is gelukkig niet koud, dus ik loop niet te klappertanden in mijn shirtje met korte mouwen.
Het verblijf van de ibissen wordt vandaag schoongemaakt, als Fred gebeld wordt maak ik het klusje af, en spuit het verblijf met de tuinslang schoon. Ik zet de stop terug in de vijver en leg de slang er in zodat de vijver weer kan vollopen. In de binnenverblijven wordt ook weer schoongemaakt, een van de amazone papegaaien heeft een jong. Het diertje zit op de grond en hapt naar je broekspijpen zo gauw hij kan. Het zit er onhandig uit, aangezien hij nog niet kan vliegen. In de ruimte waar de vogels zitten zijn een aantal dieren die in de verste verte niet op een vogel lijken. Er zwemmen een krokodil en een alligator los van elkaar in een verblijf, tussenin zat nog een capibara. Fred vraagt me bij een van de reptielen of ik weet of het een krokodil of een alligator is. Shit. Dit heb ik geweten, het was iets met de tanden die uitsteken of niet uitsteken als de bek gesloten is. Iets met klok en klepel. Ik zeg dat ik weet dat het iets is met de tanden, maar dat ik niet meer kan herinneren welk feitje bij welk dier hoort. Fred weet dat het aangewezen dier een alligator is. Alli heeft zijn tanden netjes in zijn bek. Als we naar het andere dier lopen (de krokodil) zie ik dat de tanden uitsteken. Beiden hebben we weer wat geleerd, Fred wist niet dat je ze kon onderscheiden aan de hand van de tanden en ik heb de klepel van de klok weer gevonden. Hij vraagt of ik de alligator wel eens geluid heb horen maken, maar dat heb ik niet. Het beest ligt meestal lui onder de warmtelampen of dobbert roerloos in het water. Fred tikt een paar keer met een bezem op de betonnen vloer, waardoor het dier een luid hissend? grommend? een kenmerkend geluid maakt voor alligatoren. Wow. Het beest leeft dus toch wel. Na de eerste pauze om 9 uur komt Fred aanlopen met regenlaarzen. Die had hij voor de pauze nog niet aan. “When I was eating I suddenly realised something..I forgot to close the *kraan*. Owh.. oeps.. als we naar het verblijf lopen staat het nog steeds onder water, het komt op 10 centimeter na tot aan de rand van het verblijf. De vogels hebben nu wel een grote vijver, maar dat is nou ook weer niet de bedoeling. In de pauze is de stop er uit gehaald, waardoor het water langzaam terugloop. We wachten tot dat het water weer op de gewenste hoogte staat, en pakken de normale werkzaamheden weer op. Over de vogels heeft Fred niet veel kunnen vertellen, van de meeste kende ik de namen al, wist ik hoe je bij kaketoes de man van de vrouw kan onderscheiden. (Bedankt Stichting Papegaaienhulp..) Bij de grasparkieten (hier wist ik de Engelse naam niet, dus zeg de Nederlandse naam, waarna ik schgggr als antwoord krijg) vraagt Fred of ik het verschil kan zien tussen de mannetjes en vrouwtjes. Ik heb geen flauw idee, er vliegen veel verschillende kleuren grasparkieten rond en ik zou niet weten hoe je het kan zien. Ik leer wat nieuws, beide vogels hebben een stukje kale huid boven de snavel (genaamd washuid) die bij mannetjes en vrouwtjes van kleur verschillen. Bij vrouwtjes is deze wit, lichtrozig of lichtbruin (en wat daar tussenin zit) terwijl bij mannetjes de kleur blauw, donkerroze tot paars is. Het valt me nu pas op dat dit per vogel verschillend is. Aha. Ook word me verteld hoe je kan zien of je te maken hebt met een volwassen grasparkiet, de volwassen dieren hebben een gouden ring in de ogen, terwijl de jonge vogels alleen zwarte ogen hebben. Maar de grap is, niet alle volwassen grasparkieten hebben dit, dus kan je niet voor 100% zeggen of een dier met zwarte ogen volwassen is of niet. Geintje van de natuur. Als we buiten lopen vraagt Fred om de Nederlandse namen van de vogels, ik ga het rijtje af. Geelkuifkaketoe, naaktoogkaketoe, molukkenkaketoe, zonparkiet, rotsparkiet, incakaketoe, halsbandparkiet..
Sommige namen moet ik een aantal keer herhalen, omdat ze óf heel erg vreemd klinken, of ontzettend lachwekkend. Schggrr.
Bij de houten volières wordt er geprutst met de sleutels bij de hangsloten. Het blijkt dat de 9(?) deuren elk een ander slot hebben, en elk een andere sleutel. Geintje van degene die het gebouwd heeft. Ik vraag waarom het niet met 1 sleutel kan, ‘Hungarian..’ is het antwoord. Bij het verlaten van de volière weet ik voor de derde keer deze week mijn hoofd te stoten aan de deuropening, het begint bijna een gewoonte te worden. Ik word totaal niet uitgelachen om deze gewoonte, ahum. Bij de witte pauwen liggen weer een drietal eieren die ik meeneem.
Tijdens het teruglopen naar de keuken vraagt Fred of ik nog nieuwe Hongaarse woorden heb geleerd. Ik heb geen nieuwe woorden geleerd, maar vraag of ik ‘goedenmorgen’ ( Jó reggelt)
Tot mijn eigen verbazing is Fred verbaast dat ik het goed uitspreek. Ik herhaal nog een paar woorden die ik me zo gauw herinner, de uitspraak wordt door hem bevestigd met ‘igen’ (ja).
Tijdens de lunchpauze krijg ik 2 soepachtige gerechten waar in een van twee iets van vlees zit. Het blijkt dat ze in Hongarije het vet aan het vlees laten zitten, omdat dat hier heel normaal is om op te eten (en dat wordt erg lekker gevonden). Voor mij is dit nog steeds wennen, als ik het herken als vet probeer is het vlees te ontleden. Na de lunch vraagt Fred of ik ook de veren van een vogel geknipt heb. Dit heb ik nog nooit gedaan, maar toch krijg ik een schaar in mijn handen gedrukt. Fred en collega komen met een grote kalkoen aanlopen. Oke. En dat moet ik dus even fiksen? Een houdt de kalkoen vast, terwijl de ander wijst langs waar ik moet knippen. Het valt met tegen, want de pennen zijn nog behoorlijk dik om door heen te komen. Ik probeer zo netjes mogelijk te knippen, wat aardig lukt. Missie geslaagd. De kalkoen wordt in een nieuw verblijf geplaatst. De kuikentjes die nu zonder ma kalkoen in een verblijf lopen te piepen worden ook naar het verblijf gebracht. Als Fred’s collega er 5 in een keer kan meenemen kan ik dat ook, alleen zijn er nu nog maar 4 over. Met 4 kalkoenskuikens loop ik achter de collega aan. Ze blijven gelukkig rustig, en kan ze zonder problemen de afstand tussen beide verblijven overbruggen.
De kookaburra’s worden nu ook weer gevoerd. Ik krijg een plastic handschoentje om de (halve) muizen mee op te pakken en naar ze toe te gooien. De eerste muis wordt perfect opgevangen, de 2e mist finaal het doel. Wat overigens puur aan de vogel lag, want die deed geen enkele moeite. De pyrrhura’s krijgen ook extra zaden, maar voordat we het verblijf in kunnen staat Fred geërgerd aan de deur te rammelen. “Sometimes they close the door from inside out’. De vogels kunnen het schuifslotje dichtdraaien, waardoor je er van de andere kant niet in kan. Na wat gepruts is het slotje open. De vogels worden gevoerd en het verblijf wordt schoongemaakt. Voor een ander verblijf zijn een aantal nieuwe takken nodig, dus lopen we een einde buiten de wandelpaden in het park op zoek naar geschikte takken. Ondertussen regent het al een tijdje. Fred heeft een zaag bij zich en vraagt me of ik weet hoe ik deze moet gebruiken. Euhm, ik denk dat als ik de boom er mee aai en vriendelijk vraag of deze wil omvallen dat het perfect gaat werken. Ahum. Natuurlijk weet ik hoe een zaag werkt..
Als ik de zaag in het stammetje zet schudt het boompje, waardoor we beiden zeiknat worden. Geintje van de natuur. Er worden in totaal 3 boompjes omgezaagd, die binnen nog iets kleiner gezaagd worden zodat het in de volières past.
Onderweg naar een ander verblijf vraagt Fred of ik een Pöttyös lust. Natuurlijk, altijd! Nog geen drie tellen later vraagt hij lachend/vertwijfeld of ik wel weet dat ze over datum zijn. Ik kijk op het papiertje, de pöttyös van vandaag staat een datum in mei op. Ik haal mijn schouders op, ik had aan het begin van de week al gezien dat ze al over datum waren, en ik heb er tot nu toe niks aan overgehouden. Ik neem aan dat je dit soort suikerspul wel vrij lang na de houdbaarheidsdatum kan eten. En anders merk ik het vanzelf. Bij het uitladen van de vracht van de lidl zitten dit keer 2 bamboe plantjes. Nog geen drie tellen later krijg ik het plantje aangeboden door een medewerker. Het plantje is al lichtelijk terminaal, het is nu mijn verantwoordelijkheid om voor dit ding te zorgen. Yeah. Als ‘ie het overleefd krijgt het hotel hem aan het eind vd stage, en anders is het een enkeltje vuilnisbak. In het hotel zet ik het plantje op de koelkast. Wauw.
In de avond is er weer muziek te horen, waaronder een aantal Hongaars vertaalde liedjes uit Mama Mia. Morgen kan ik uitslapen, want het is weekend! Hieperdepiep hoera!