Heel veel Hongaars

Vandaag is het zo ver. Mijn eerste stagedag gaat vandaag beginnen.
Na het ontbijt (met chemisch toetje) loop ik naar het kantoortje waar ik om 8u verwacht wordt. Ik ben er alleen een kwartier te vroeg, gisteren leek het park toch écht groter. Maargoed.

Voordat ik aan het werk kan en mag gaan zal ik een contract moeten ondertekenen. In het Hongaars. Er wordt me een Engelse versie beloofd aan het eind van de week. Er wordt me verteld wat er ongeveer in staat (niet aan het schrikdraad zitten, niet zomaar een dierverblijf in huppelen enzovoort). Ook al kan ik het contract niet lezen, besluit ik het toch maar te ondertekenen, anders mag ik niet aan de slag.

Ik mag vandaag meelopen met mevrouw huppeldepup (bij gebrek aan Hongaars taalbegrip van mijn kant heb ik niet onthouden hoe ze heet, sorry mevrouw huppeldepup)
Er wordt me verteld dat ze geen Engels spreekt. Very handig. Not.
Terwijl we naar de voedselkeuken lopen blijkt ze toch aap noot mies Engels te kunnen. Gelukkig maar, want als er iets is waar ik niet tegen kan is het wel awkward stiltes.

Gisteren dacht ik dat de gemiddelde Hongaar achterlijk was, bij verschillende apenverblijven lagen plastic flesjes in het verblijf.
In de voedselkeuken kom ik er achter dat dit (gevuld met een beetje yoghurt) verrijking is. Ondertussen vertelt mevrouw H (uppeldepup) dat we naar de gorilla's gaan, en dat ze uit een Engelse zoo komen.
En wat krijgen Engelse gorilla's? Thee natuuurlijk!
Even alle gekheid op een stokje, ze krijgen echt thee. Er wordt heet water gekookt, 2 theezakjes in het emmertje gedaan en als zoetstof een geperste sinaasappel toegevoegd.

Inmiddels zijn we in het binnenverblijf van de gorilla's. Wat zijn ze huge van dichtbij! Met een gietertje wordt de thee naar binnen gegoten.
Uit de voedselkeuken hebben we 2 emmertjes met groenten en verrijking meegenomen. Ik krijg de opdracht om het allemaal zo goed mogelijk te verspreiden en te verstoppen in het buitenverblijf. Zo ook de flesjes met yoghurt. Als we weer buiten het buitenverblijf staan vraag ik mezelf af hoe zo'n gorilla met grote handen alle yoghurt uit het flesje krijgt.
Een luid gekraak beantwoord mijn vraag. Ze kauwen gewoon het flesje door de midden. Oke is goed.

Hierna volgt een korte pauze. Na de pauze mag ik helpen met de orang-oetans voeren. Ze zitten in het nachtverblijf met tralies waar ze hun handen door kunnen uitsteken. Mevrouw H. vertelt me dat ik de gesneden stukken groenten aan kan geven door de tralies. Zij gaat vervolgens het binnenverblijf schoonmaken.

Daar sta ik dan. Twee nieuwsgierige en hongerige orang-oetans die me met een paar reebruine ogen smekend aankijken. Of meer naar de inhoud van de emmer kijken. Ik geef een stuk wortel aan, waarbij ik de hand van het dier aanraak. (Er is hier geen duidelijke hands-off beleid. Ik moest gewoon voorzichtig zijn werd me verteld terwijl mevrouw H lichtelijk kroelt met de orang-oetan)
Het is vreemd om ze te voeren, de handen zijn erg menselijk. Een orang-oetan besluit het opgespaarde zachte prut van tomaten en gepureerde wortels uit zijn mond op de grond te kwakken. Wat de andere orang-oetan weer opeet.

Na de middagpauze worden de binnenverblijven van de gorilla's schoongemaakt, en mag ik 'show' van de zeeleeuwen bijwonen.
Mevrouw H. maakt ondertussen het verblijf van de pinguins schoon.
Overal is blijkbaar maar 1 emmer, 1 schep, 1 hark.. en dat schiet niet op met 2 personen. Om 4 uur is de werkdag afgelopen.

Rond half 5 word ik opgehaald door een docent van de school waar ik binnenkort ingeschreven wordt als student (ik kan dan gratis met de bus).
Ze laat me enkele supermarkten in de buurt zien, de lidl, de aldi, hypermarche of iets soortgelijks, en de tesco. De laatste schijnt er populair te zijn bij Nederlandse studenten, dus ze wilde me het per se laten zien. In een koeling ligt Nederlandse kaas. Ik begin het omrekenen onder de knie te krijgen (1 euro is 300 forint). Tot mijn verbazing staat er ongeveer 3400 ft op het kaartje naast de kaas. Je betaald hier al snel 10-12 euro voor een kilo kaas! Ongelooflijk.

Na het eten van een ijsje word ik weer naar het hotel gebracht. Later deze week krijg ik mijn studentenpas zodat ik zelf met de bus naar de supermarkt of Nyíregyháza kan.

Ik besluit een douche te nemen en een Hongaarse appel te eten. De appels verkleuren zowat al als je er naar kijkt zo gauw je er een hap uit hebt genomen. Achja. Voor een euro de kilo kan je ook niet zoveel verwachten.

Voor vandaag een langer verhaal, ik weet niet of ik elke dag deze week verder eentje kan schrijven.

Tot later!