Blondheid en spierballen
Blijf op de hoogte en volg Lisa
17 Juni 2014 | Hongarije, Sóstófürdő
Waarom heb ik gisteren ook al weer tot te laat geprobeerd of de wifi terugkomt, ugh. Een veer uit het kussen prikt in mijn gezicht. Omdat ik me er aan erger pulk ik de veer er uit. Zo. Daar heb ik vanavond geen last meer van. Volgens mijn mobiel wordt het 28 graden vandaag, dus ik doe de korte broek aan. Als ik mijn sleutel terug hang word ik aangesproken door Enikó(bij gebrek aan de juiste streepjes op de o), 'tomorrow after 5 we're going to the lake'. Het duurt even voordat het kwartje valt; ohja, morgen is het woensdag en gaan we met het zelfde groepje van zaterdag aan het water een gezellig avondje maken. In de volière van de roofvogels, maraboes en dergelijken maakt de zuidelijke hoornraaf zijn kenmerkende woembwoembwoembwoemb geluid. Succes ermee. Ergens anders uit het park hoor ik apen roepen. Bij de vogels wordt er al weer druk geschreeuwd. De volière staat weer op zijn oude vertrouwde plek, en is er niet vandoor gewaggeld (Bedankt Linda..).
Zombiekuiken heeft de nacht overleefd tot mijn verbazing. De vogels worden schoongemaakt en gevoerd. Vlak voor het lemurenbos zitten ook verschillende vogels die vrij rond vliegen. Voor de waterbakken moeten we naar een kraan in het lemurenbos, waar Fred een andere medewerker tegen komt. Ze blijven lang praten, ondertussen zie ik hoe de afrikaanse olifanten getraind worden aan de hand van een target, hoe de lemuren door de takken van de bomen vliegen, zonder maar te vallen en hoe de de schildpadden precies niks doen. Ik test mijn schildpadfluisterskills uit, en houd een schildpad een paar grassprieten voor. Er gebeurd niks. Een andere schildpad tovert verteerd voedsel onder zijn staart vandaan. Fred verontschuldigd zich omdat het zo lang duurde. Een van beide (ik weet niet wie) had onlangs een huis gekocht, en dat moest even besproken worden. Ik wil de 1e deur van de sluis naar de vogels openen, als ik duw gebeurt er niks. Ik geef mijn haarkleur de schuld, en wil door de volgende deur naar de vogels toe. Op dat moment vraagt Fred of het natuurlijk blond is, en sta ik weer bij de 2e deur te prutsen omdat ik weer verkeerd gegokt heb of het duwen of trekken is. "Well..i think you have your answer now..' Nadat het verblijf er weer fatsoenlijk uit ziet moet er een adelaar gevangen worden. Het dier zit al apart, dus dat is het probleem niet. Er moet nog even op de dierenarts gewacht worden, ondertussen geven Fred en ik de volwassen Nandoes paardebloem bladeren.
In het verblijf van de Nandoes is een boom omgevallen, en die moet er uit. Een man met een kettingzaag ontmanteld de boom, nog geen 5 minuten later liggen er draagbare stammetjes en versleepbare takken. Nadat ik een paar takken versleept heb ga ik over op de stammetjes. Ze hebben een doorsnee van ongeveer 20-25 centimeter, en zijn tussen de halve en 1 meter lang. Ik passeer Fred met een stuk boomstam in mijn handen, Fred kijkt me verbaasd aan, staatstil, zegt 'wohw' zegt en schud zijn hoofd. Ha, dat had hij vast niet gedacht, maar na het tillen van meerdere stammetjes (niet tegelijk) heb ik denk ik wel bewezen dat ik (ergens) spierballen heb.
Mijn armen zien er nu wel een beetje gehavend uit, maar dat trekt vanzelf wel weer weg.
Als de dierenarts aan komt rijden kan het klusje beginnen. Er is iets aan de hand met de klauwen van het dier, het wordt ontsmet met alcohol en iets bijgeknipt. Van te voren mocht ik kiezen of ik de kop/nek van het dier of de poten wilde vasthouden. Ik kies voor de klauwen, aangezien ik inmiddels weet wat voor schade een kleine vogelsnavel kan aanrichten. Niet dat de klauwen van zo'n adelaar niet gevaarlijk zijn; de nagels zijn ongeveer even lang als mijn wijsvingers. Na het klusje wordt de adelaar teruggezet en krijgt het zijn portie paardenvlees.
In hetzelfde gebouwtje broed een kalkoen op een stel eieren, waarvan er een paar al zijn uitgekomen. Ik vind de kuiken er alleen wel een beetje vreemd uit zien voor kalkoenkuikens. Niet zo vreemd, want het blijken eendenkuikens te zijn, die geadopteerd zijn door de kalkoen. De eieren en de kuikens worden gecontroleerd, wat de adoptiekalkoen niet zo leuk vind.
De dierenarts komt aanlopen met een schoenendoos, waar een jong vogeltje zit. (Later blijkt dit een merel te zijn) de vogel wordt meerdere keren per dag met de hand gevoerd, en krijgt meelwormen. In het verblijf van de roofvogels en maraboe's vind ik een paar grote veren die ik meeneem. Het is al snel 12 uur en tijd voor pauze. Tijdens het eten verslik ik me bijna. Rustig eet ik mijn soep op als er ineens iemand uit mijn blinde hoek in mijn zij port een een random geluid (wat niet te beschrijven valt) achter me produceert. Het is de pyjamabroek man die binnen in de horeca werkt. Juustem.
Na de lunch krijgt de kleine merel te eten, maar de vogel heeft niet zo veel zin in eten. In de bewaarbakken van de zaden en pelletjes zitten 2 kleine muisjes in een hoekje. Ik vis ze er uit, want de bakken worden bijgevuld. Vervolgens weet ik niet zo goed wat ik met de muisjes moet doen. Als Fred en ik een soort van controlerondje lopen zegt hij dat ik ze wel in de struiken kan vrij laten. Alleen heeft 1 muis net even andere plannen, als ik mijn hand open zit het diertje in mijn nek. De ander rent over grond de struiken in en verdwijnt. Ondertussen zit er een muis op mijn tshirt op mijn rug. Als ik me omdraai springt het muisje van mijn rug en rent de andere kant op. Tot niet meer ziens ongedierte!
Nadat de bakken met voer zijn bijgevuld worden de eieren in de incubator gecontroleerd. Dit zijn (piepschuimen) bakken waarin de temperatuur constant hoog wordt gehouden. Er staat een Nandoe op het punt om uit het ei te kruipen. Er wordt een zaklampje op de eischaal gehouden, zodat Fred en zijn collega kunnen zien of het ei bevrucht is of niet. Er zitten veel 'slechte', niet bevruchte eieren tussen, deze worden weggegooid. Het is al snel 4 uur als de werkdag er weer op zit.
Ik neem de veren en mijn flesje water mee, en loop naar het hotel.
In mijn kamer plof ik neer op de bank. Met de veren nog in mijn hand doezel ik langzaam weg. Poef, toen was het 5 uur. Ik neem een douche, en typ de blog van gisteren af. Op de avond kijken ik twee voetbalwedstrijden, wat toch wel een unicum is.
Ik was van plan om vroeger te gaan slapen dan gisteren, maar dat is niet gelukt.
Morgenavond maar weer een nieuwe poging doen..
Zombiekuiken heeft de nacht overleefd tot mijn verbazing. De vogels worden schoongemaakt en gevoerd. Vlak voor het lemurenbos zitten ook verschillende vogels die vrij rond vliegen. Voor de waterbakken moeten we naar een kraan in het lemurenbos, waar Fred een andere medewerker tegen komt. Ze blijven lang praten, ondertussen zie ik hoe de afrikaanse olifanten getraind worden aan de hand van een target, hoe de lemuren door de takken van de bomen vliegen, zonder maar te vallen en hoe de de schildpadden precies niks doen. Ik test mijn schildpadfluisterskills uit, en houd een schildpad een paar grassprieten voor. Er gebeurd niks. Een andere schildpad tovert verteerd voedsel onder zijn staart vandaan. Fred verontschuldigd zich omdat het zo lang duurde. Een van beide (ik weet niet wie) had onlangs een huis gekocht, en dat moest even besproken worden. Ik wil de 1e deur van de sluis naar de vogels openen, als ik duw gebeurt er niks. Ik geef mijn haarkleur de schuld, en wil door de volgende deur naar de vogels toe. Op dat moment vraagt Fred of het natuurlijk blond is, en sta ik weer bij de 2e deur te prutsen omdat ik weer verkeerd gegokt heb of het duwen of trekken is. "Well..i think you have your answer now..' Nadat het verblijf er weer fatsoenlijk uit ziet moet er een adelaar gevangen worden. Het dier zit al apart, dus dat is het probleem niet. Er moet nog even op de dierenarts gewacht worden, ondertussen geven Fred en ik de volwassen Nandoes paardebloem bladeren.
In het verblijf van de Nandoes is een boom omgevallen, en die moet er uit. Een man met een kettingzaag ontmanteld de boom, nog geen 5 minuten later liggen er draagbare stammetjes en versleepbare takken. Nadat ik een paar takken versleept heb ga ik over op de stammetjes. Ze hebben een doorsnee van ongeveer 20-25 centimeter, en zijn tussen de halve en 1 meter lang. Ik passeer Fred met een stuk boomstam in mijn handen, Fred kijkt me verbaasd aan, staatstil, zegt 'wohw' zegt en schud zijn hoofd. Ha, dat had hij vast niet gedacht, maar na het tillen van meerdere stammetjes (niet tegelijk) heb ik denk ik wel bewezen dat ik (ergens) spierballen heb.
Mijn armen zien er nu wel een beetje gehavend uit, maar dat trekt vanzelf wel weer weg.
Als de dierenarts aan komt rijden kan het klusje beginnen. Er is iets aan de hand met de klauwen van het dier, het wordt ontsmet met alcohol en iets bijgeknipt. Van te voren mocht ik kiezen of ik de kop/nek van het dier of de poten wilde vasthouden. Ik kies voor de klauwen, aangezien ik inmiddels weet wat voor schade een kleine vogelsnavel kan aanrichten. Niet dat de klauwen van zo'n adelaar niet gevaarlijk zijn; de nagels zijn ongeveer even lang als mijn wijsvingers. Na het klusje wordt de adelaar teruggezet en krijgt het zijn portie paardenvlees.
In hetzelfde gebouwtje broed een kalkoen op een stel eieren, waarvan er een paar al zijn uitgekomen. Ik vind de kuiken er alleen wel een beetje vreemd uit zien voor kalkoenkuikens. Niet zo vreemd, want het blijken eendenkuikens te zijn, die geadopteerd zijn door de kalkoen. De eieren en de kuikens worden gecontroleerd, wat de adoptiekalkoen niet zo leuk vind.
De dierenarts komt aanlopen met een schoenendoos, waar een jong vogeltje zit. (Later blijkt dit een merel te zijn) de vogel wordt meerdere keren per dag met de hand gevoerd, en krijgt meelwormen. In het verblijf van de roofvogels en maraboe's vind ik een paar grote veren die ik meeneem. Het is al snel 12 uur en tijd voor pauze. Tijdens het eten verslik ik me bijna. Rustig eet ik mijn soep op als er ineens iemand uit mijn blinde hoek in mijn zij port een een random geluid (wat niet te beschrijven valt) achter me produceert. Het is de pyjamabroek man die binnen in de horeca werkt. Juustem.
Na de lunch krijgt de kleine merel te eten, maar de vogel heeft niet zo veel zin in eten. In de bewaarbakken van de zaden en pelletjes zitten 2 kleine muisjes in een hoekje. Ik vis ze er uit, want de bakken worden bijgevuld. Vervolgens weet ik niet zo goed wat ik met de muisjes moet doen. Als Fred en ik een soort van controlerondje lopen zegt hij dat ik ze wel in de struiken kan vrij laten. Alleen heeft 1 muis net even andere plannen, als ik mijn hand open zit het diertje in mijn nek. De ander rent over grond de struiken in en verdwijnt. Ondertussen zit er een muis op mijn tshirt op mijn rug. Als ik me omdraai springt het muisje van mijn rug en rent de andere kant op. Tot niet meer ziens ongedierte!
Nadat de bakken met voer zijn bijgevuld worden de eieren in de incubator gecontroleerd. Dit zijn (piepschuimen) bakken waarin de temperatuur constant hoog wordt gehouden. Er staat een Nandoe op het punt om uit het ei te kruipen. Er wordt een zaklampje op de eischaal gehouden, zodat Fred en zijn collega kunnen zien of het ei bevrucht is of niet. Er zitten veel 'slechte', niet bevruchte eieren tussen, deze worden weggegooid. Het is al snel 4 uur als de werkdag er weer op zit.
Ik neem de veren en mijn flesje water mee, en loop naar het hotel.
In mijn kamer plof ik neer op de bank. Met de veren nog in mijn hand doezel ik langzaam weg. Poef, toen was het 5 uur. Ik neem een douche, en typ de blog van gisteren af. Op de avond kijken ik twee voetbalwedstrijden, wat toch wel een unicum is.
Ik was van plan om vroeger te gaan slapen dan gisteren, maar dat is niet gelukt.
Morgenavond maar weer een nieuwe poging doen..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
