Een hete dag

Mensen, ik leef nog! Vanaf een uur of 8 gisteravond wilde de wifi niet meewerken, dus ik kon geen teken van leven geven. Ook in de morgen werkte het nog steeds niet, ik had tijdens de lunch vandaag voor het eerst weer internet.
Maar zo begon de dag niet. De dag begon op een warme kamer, waar al vroeg in de ochtend veel geluiden vanuit het hotel waren te horen. Een wekker hier, een alarm daar.. iemand die een boer laat. Reuze gezellig.
Ik pak mijn brood om het te besmeren met pasta. Als ik het eerst broodje heb gesmeerd zie ik vage groene stipjes op de korst. En op de opvolgende boterham erna ook. Maar dan overal. Een op het broodje er na. Gevolg; ik heb bijna een half brood moeten weggooien. Volgende keer weer brood halen met E-nummers dat wel een weekje meegaat.
De laatste 2 kleine kapjes zien er nog onaangetast aan, dus ik gok het er op. Anders heb ik niks om mee te ontbijten.
Als ik de dierentuin in loop merk ik al snel dat het een hele warme dag gaat worden. Het is ongeveer half 8 en nu al minstens 20 graden.
De dag begint met schoonmaken. Ik krijg een bezem (of nouja.. een stok met wat haren er aan, om het bezem te noemen is wel heel positief)
in mijn handen gedrukt en de opdracht om het verblijf van de kapucijnapen schoon te maken. Het meisje met wie ik werk gaat ondertussen een ander verblijf schoonmaken. Ik vind het fijn dat ik nu eindelijk wat kan doen in plaats van alleen toekijken, want dan voel ik me zo nutteloos.
Nadat de verblijven en de ramen schoon zijn gaan we naar de oran-oetangs. Tigu en zn maatje maken weer ruftgeluiden. Ze krijgen wat fruit en worden naar buiten gedirigeerd. De binnenverblijven worden schoongemaakt, ik verbaas me dat ze in 1 nacht er weer zo'n puinzooi van kunnen maken. Als alles schoon is en ze naar binnen mogen voor meer fruit spuugt Tigu in mijn nek. Hij kijkt me heel onschuldig aan, maar aangezien hij de enige is die dat trucje blijkbaar uitgevonden heeft, is hij de schuldige.
De temperatuur loopt buiten inmiddels op naar 30 graden.
In het binnenverblijf van de ringstaartmaki's is het heerlijk koel. We genieten even van de koelte voordat we de hitte weer induiken.
Gedurende dag wordt er nog veel schoongemaakt. Tijdens de lunchpauze krijg ik een nieuwe soort 'soep' voorgeschoteld; kersensoep! Bij het dienblad terugbrengen zegt de man:'Dankjewel!', waarop ik 'alsjeblieft!' antwoord. Dit woord schijnt hij ook te (her)kennen, want hij herhaalt het gelijk foutloos. Even ter herinnering; het gaat hier om een grijze, oudere man van 55+. Dus. Tja.
In de middag loopt de temperatuur op tot 35 graden. Met deze hitte is het werken niet lang achter elkaar vol te houden. Regelmatig staan meerdere mensen tussendoor in de keuken om de koelte op te zoeken. Terwijl 'mijn collega' bezig is met een transportboxje (zo'n katten/konijnenkooitje geval) schoonmaken, is een van haar collega's druk bezig de bakjes met voer door de hele keuken aan het verspreiden. Een bakje verdwijnt in de kastjes, eentje onder een stapel andere grote kommetjes, eentje op het uiterste puntje van het aanrecht enzovoorts. Heel stiekem en op een razend tempo weet hij 5 bakjes weg te werken. Ze heeft niks door. Als ze zich omdraait en ziet dat de bakjes weg zijn begint iedereen te lachen. Ze vraagt zich af hoe ze dat heeft kunnen missen. Als ze de eerste paar heeft gevonden die in het blikveld stonden help ik met 'zoeken' en pak ik de bakjes die ergens onder, in, of bovenop stonden. Na het voeren van meerdere lemuren staan we weer in de keuken. Iedereen is in de koeling gekropen om de koelte op te zoeken. In de koeling staan kratten met verse groenten en fruit. Een persoon eet een appel, en 'mijn collega' bied me een stuk meloen aan. Stilzwijgend en puffend van de hitte wordt er van alles voorgeproefd. Er wordt me verteld dat ze bijna alles voor proeven. Just in case. Het volgende slachtoffer is een maiskolf. Nadat iedereen genoeg is afgekoeld gaan we de keuken in die ineens ook een stuk warmer is. Ik wil er niet aan denken hoe warm het buiten nu voelt.
De oran-oetangs worden nog een keer binnen gevoerd. Tigu eet altijd veel te snel waardoor zijn maaginhoud weer naar buiten komt, waarna hij het weer vrolijk van de grond af slurpt. Dit gebeurt een keer of 5. De viespeuk. Nadat alles weer is schoongemaakt zijn de klusjes ongeveer op, en ben ik vrij. Het is nog geen half 4, dus ik ben mooi vroeg vrij. Ik plof in mijn hotelkamer neer op een stoel, en kom er na een half uur pas uit. Ik bedenk me dat ik nog brood moet halen. Ik kleed me om, doe mijn zonnebril op, loop naar buiten..en zie wolken! Die had ik letterlijk en figuurlijk niet zien aankomen. Het begint ook al een beetje te waaien.
Snel loop ik 10 minuten heen en terug om brood te halen. Zonder groene stipjes. Ik haal een ijsje bij de Hongaarse Italiaan -jaja- en loop terug.
In het meer is iemand naar de overkant aan het zwemmen. Brr..
Vlak voor het hotel rijdt er een kleuter met een fietsje vlak voor mijn tenen langs. Gevaarlijke wezens hier.
Na een koele douche plof ik op bed om te gaan typen. Dit keer is het sociale leven wel te bereiken op mijn mobiel en laptop.

Ik hoop dat het morgen wat koeler zal zijn, maar ik reken er niet op..

Laterz!