Verkassen en een waterballet

Het beloofd een chaotische dag te worden. Vandaag krijg ik elders een kamer. De laatste paar spullen prop ik zo goed en kwaad als ik het kan in mijn tas. En ja, het past. Ongeveer. Ik vraag aan de receptioniste die Engels spreekt hoe laat ik ook al weer mijn spullen er heen kon brengen. Ze vertrekt haar gezicht, en zegt:'Ergens tussen 10 en 11 ongeveer..' Lekker dan, het is pas half 9. Ik zet mijn tassen en zooi buiten de kamer. Het emmertje met kersen zet ik bovenop mijn spullen. Ik draai de deur achter me op slot, en schop het emmertje met kersen door de gang. Achja. Bezigheidstherapie. Slechts 1 kers heeft dit drama niet overleefd. En dan moet ik wachten. Lang wachten. Pas om half 12 word ik door een niet-Engels sprekende receptioniste opgehaald. We lopen naar een gebouwtje achter het hotel. Het ziet er bouwvallig uit. Mijn tas vindt het leuk om de 100 meter die ik moet lopen even 10 keer te kantelen. Ik ben de receptioniste even kwijt. Dan steekt haar hoofd uit de deuropening van de eerste kamer. Het is een ruimere kamer dan dat ik eerst had. Er staat een tafel met 4 stoelen in de ruimte, en 3 1 persoonsbedden. Ik leg mijn zooi neer, en de receptioniste vertrekt. Ik strik mijn schoenen strakker en ga de dierentuin in. De zooi ruim ik later wel op.
Ik begin de middag met een warme lunch, met wederom soep erbij.
In de middag werk ik met een medewerkster die iets meer Engels praat dan de gemiddelde Hongaar. Met haar kan ik een beetje praten, al is het nog steeds niet veel. Ik help weer met het schoonmaken en voeren van de pinguins. De dag is vroeg afgelopen, het is pas 3 uur
Ik ga naar mijn nieuwe kamer en kom een hoop kinderen tegen. Het ziet er uit of ze hier op kamp zijn geweest en nu weer vertrekken.
Ik ga mijn kamer in en maak mijn bed op. De deken die ik pak is niet de schoonste deken. Er zitten vage vlekken in waarvan ik niet eens wil weten wat de herkomst is. Ik pik een deken van een van de andere bedden die schoner is. Als ik mijn tas weer uitgepakt heb wil ik een berichtje op facebook sturen, maar ik merk dat er geen wifi is. Ik wil naar de receptie lopen om na te vragen of er geen wifi is, maar de deur naar buiten zit dicht! Ik herinner me dat er 2 sleutels aan mijn sleutelbos zitten, en test de sleutel uit. Na beide sleutels geprobeerd te hebben sta ik nog steeds binnen. Gefrustreerd probeer ik het een 2e keer en geef een flinke duw tegen de deur. Dit keer opent de deur op magische wijze wel.
Er blijkt echt geen wifi in mijn kamer te zijn. Hiervan baal ik wel. Gelukkig kan ik buiten wel het signaal oppikken, dus ben niet helemaal hulpeloos. Ik ga de dierentuin in en loop een grote ronde. Weer zijn er mensen die de functie van een extra hek om een roofdierenverblijf niet snappen. Elders in het park voeren mensen een aantal apen brood, terwijl overal bordjes hangen dat dit niet mag. Zelfs ik begrijp het! Het irriteert me dat ik er niks van kan zeggen. Van regelmatig verkeerd voedsel kunnen dieren erg ziek worden. Met mijn camera en mobiel maak ik nog een paar foto's. Na een uur gelopen te hebben breng ik mijn spullen terug en pak een boek en ga naar de waterkant.
Een paar kikkers doen een wie-het-hardst-kan-brullen wedstrijd.
Rechts van me zijn een paar bolbuikige Hongaren aan het vissen.
Nadat ik een paar hoofdstukken gelezen heb en de zon achter de bomen verdwenen is ga ik naar binnen om te douchen.
De nieuwe douche is 1m2, en het douchegordijn kent het begrip 'personal space' niet. Het gordijn wappert telkens naar me toe en blijft aan mijn rug plakken. Stom gordijn.
Als ik de douche uit stap zie ik dat het douchegordijn naast irritant zijn ook nog eens niet functioneert. Mijn kleren die ik op de grond had gelegd zijn nog net droog gebleven. Het douchematje sopt.
Er is geen afvoerputje buiten de 'douchecabine'. Ik vraag me af hoe dit ooit weer droog gaat worden. Als ik mijn handdoek op de grond leg is die binnen 1 seconde verzadigd. Ik wring hem uit, en leg hem weer op de grond. Ik geef het op, en zie wel hoe het opdroogt.
Ik wil met een laptop naar binnen, maar zie dat de binnenruimte al dicht is. Op goed geluk ga ik buiten op een verhoogde stoeprand zitten en start mijn laptop op.
Onder genot van Hongaars gelach en live muziek van een bandje dat aan de overkant van het water speelt eet ik de laatste paar kersen en typ ik mijn blog. Morgen is het weekend, en ben ik vrij. Ik ga eerst maar eens uitslapen. Geen idee of ik dan een warme maaltijd kan halen in de dierentuin, maar dat zie ik vanzelf wel weer. 3x brood eten op een dag is ook niks.
Morgen misschien maar eens op zoek naar een grotere supermarkt, want op deze manier jaag ik snel mijn Nederlandse hagelslag er doorheen.

Fijn weekend!