Plastic flesjes en schnaps

De dag begint met een bijna strakblauwe lucht en een warme zon. Ik bombardeer de dag tot kortebroekenweer. De deur via de binnendoorweg naar de dierentuin zit nog op slot, dus ik vraag aan de receptie voor de sleutel. Al is vragen niet het juiste woord. Ik maak gebruik van handgebaren om duidelijk te maken dat de deur nog dicht is, en ik hem graag open wil hebben. De vrouw begint in het rap Hongaars tegen me te praten. Jo. Als ik Hongaars had gesproken had ik de vraag wel netjes in het Hongaars gesteld..gelukkig begrijpt ze de handgebaren en maakt ze de deur voor me open.
De dag begint weer bij de pinguins, waarbij ik mag helpen met voeren. Er loopt een pinguin tussen die een beetje specialer is dan de anderen. Bij de geboorte van deze pinguin was al duidelijk dat het totaalplaatje niet klopte. De pinguin mist een oog en de snavel schaniert niet op elkaar, maar naast elkaar dicht. De naam van de pinguin is iets in de trant van quasikwa, wat afgeleid is van quasimodo (klokkenluider van de Notre Dame). Naast dat de pinguin er wat anders uit ziet functioneert alles naar behoren, dus vonden de verzorgers in het begin al niet nodig om dit dier in te laten slapen.
Na de pinguins zijn de gorillas en de oran-oetangs aan de beurt. Bij de Engelse gentlemens mag ik weer de verrijking en groentes door het verblijf verspreiden en verstoppen. Ik doe mijn best om een flesje verrijking vast te klemmen tussen 2 balken met een stronk bloemkool. Als de heren worden losgelaten zie ik dat hij zijn neus niet ophaalt voor mijn gepruts. Met 1 vinger trekt hij het los. Oke dan. Volgende keer beter. Bij de oran-oetangs mag ik de ramen weer schoonmaken. Ik moet me inhouden om mijn gezicht niet tegen het raam te drukken en gekke gezichten te trekken naar de kinderen, want dan kan ik weer opnieuw beginnen met schoonmaken..

Ik krijg mijn lunch weer in de dierentuin. Ook al heb ik geen werkkleding aan, ze herkennen mij al snel en scheppen het eten op. Ik heb geen idee wat ik opgeschept krijg. Wel weet ik dat het veel is. Op het rechterbord krijg ik 4 stukken vlees? opgeschept. Het lijkt op orgaanvlees. Yuk.. Bij nader inspecteren blijkt het gevulde kool te zijn, wat erg lekker smaakte. De soep waarvan ik de smaak ook niet kon thuisbrengen vond ik iets minder lekker.
In de middag mag ik helpen met verrijking. Vanuit het restaurant worden lege plastic flesjes aangeleverd. Ik mag de etiketten, doppen en dat irritante plastic randje waar de dop aan vast zit (heeft dat een naam?) verwijderen met een mes. Ik heb mezelf maar 4 keer geprikt aan het scherpe mes. Woehoe. Na de 2e keer pinguins schoonmaken en voeren is het alweer einde van de werkdag. Ik loop naar het hotel en besluit een boek, zonnebril en muziek mee te nemen richting de waterkant. Nog voordat ik overgestoken ben word ik gebeld. Er wordt in het Engels gevraagd of ik Andy wil bellen, het nummer wordt me gesmst.
Niet helemaal 100% begrijpend wat er zojuist is gebeurd bel ik het nummer. Andy blijkt niemand minder dan 'Molnár' te zijn. Grapje van de Hongaren hier; de familienaam komt eerst, en dan pas de voornamen. Juustem. Weer wat geleerd. Ik had op de 1e werkdag al wel door dat ze hier jjjj-mm-dd aanhouden ipv dd-mm-jjjj. Ook al omgedraaid.
'Andy' vertelt me dat ze op de manege is waar ze eerder over had verteld, en ze nodigde me uit om er heen te komen. Na een busritje en heel wat telefoontjes over de route (ik liep gelijk al precies de verkeerde kant op) besluit ze om me op te pikken bij de bushalte. De manege lijkt niet op de manege's in Nederland. Er zijn verschillende buitenbakken en weides om te rijden, de gebouwen en stallen zijn van hout. Er lopen ook kippen in een stal. Een paar er van hebben kale nekken. Ik vraag of dit door het plukken komt. Het antwoord van Andy verbaast me, het schijnt een soort kip te zijn met een kale nek. Tijdens het typen besluit ik wat research te doen en vind ik deze link. < http://www.kennislink.nl/publicaties/mutatie-geeft-kip-kale-nek >
Na een rondje gelopen te hebben en voorgesteld te zijn aan een aantal mensen en paarden worden we uitgenodigd om geitenkaas te komen proeven. Op de manege maken ze geitenkaas van de geiten die er rondlopen. Althans, van de melk van de geiten. Duh.
Ik word gastvrij ontvangen, en er wordt gevraagd of ik schnaps kom drinken. Dit sla ik toch vriendelijk over, aangezien ik niet weet hoe ik op alcohol reageer, laat staan de Hongaarse schnaps..
Tijdens het kaas proeven krijg ik een chocoladepaashaasje aangeboden. Iets in me zegt dat ik écht tonnetjerond terug ga komen; overal waar ik kom krijg ik eten. En eten afslaan is natuurlijk heel onbeleefd;)
De gesprekken die gevoerd worden in het Hongaars worden vertaald door Andy, ik antwoord in het Engels of Nederlands terug.
De mannen vinden dat ik maar Hongaars moet leren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan..
Na een gezellige namiddag op de manege wordt het toch tijd voor Andy om naar huis te gaan, en voor mij tijd om de bus op de zoeken die richting het hotel gaat. Ook een grapje van de Hongaren; in plaats van de aankomst/vertrektijd van de bus te vermelden in de bushalte staat de tijd van vertrek vanaf het 'startstation' vermeld waar de bussen vandaan komen. Aha. Weer wat geleerd. Ik probeer de buschauffer duidelijk te maken dat ik er bij Sóstófürdo (op de laatste o moeten nog debiele streepjes, maar die kan ik niet vinden op het toetsenbord) uit wil.
Hij herhaalt de halte op zn Hongaars, ik knik dat ik daar heen wil. Ik krijg een kaartje in mijn handen gedrukt, alleen is de ritprijs van de terugweg bijna 2x zo duur dan op de heenweg. Vreemd. Als we bijna bij de dierentuin zijn slaat de bomvolle bus een andere weg in, shit, waar gaan we nu heen? Ik zie de dierentuin door de bomen heen, en besluit bij de dichtsbijzijnde halte uit te stappen. De buschauffer zegt dat ik er nog niet uit moet, maar ik betwijfel of we beiden dezelfde eindbestemming in ons achterhoofd hebben. Ik wijs en sputter wat en stap toch de bus uit. Ik weet gelukkig nu wel waar ik heen moet, en loop naar het hotel. Op mijn kamer is het warm. Ik leg het voormalig holle paashaasje (die inmiddels onherkenbaar vervormd en massief is geworden) in de koelkast. Op hoop van zegen. Na een warme douche kruip ik het bed weer in.
Morgen weer een nieuwe dag te gaan!

Tschüs! (Nee, dat is niet Hongaars)