Pinguins en kennismaking met de stad

Ik word wakker door de opkomende zon die mijn kamer oranje verlicht. Op de kamer naast me hoor ik geplingel van een mobiel, aangezien ik het telkens sochtends hoor neem ik aan dat dit een wekker is. Ik kijk op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. Het is net half 5 geweest, dus ik kan me nog omdraaien.
Op de kamer naast me gaat het geplingel vrolijk door.
Nadat mijn wekker gaat maak ik me klaar voor mijn 2e werkdag.

Ik loop weer mee met mevrouw H. Gelukkig krijg ik nu wel een taak, ik mag schoonmaken in het pinguin verblijf. Terwijl ze om me heen scharrelen borstel ik de rotsen schoon. Na de pinguins zijn de gorilla's aan de beurt, die weer hun dagelijkse gieter met thee krijgen. Mevrouw H. vraagt of ik ramen wassen leuk werk vind. Ach, euh, tja.. ik was nooit ramen, dus kom maar op!

Het was de bedoeling om de 20? 30? glazen ruiten van handafdrukken en viezigheid te ontdoen. Nadat ik ze allemaal gehad had, zaten op de eerste alweer nieuwe afdrukken. Leuk hoor kinderen, volgende keer maken jullie ze schoon.

In de middag help ik met verrijking maken voor waarschijnlijk de apen. Het is al snel weer lunchpauze. In de dierentuin zelf krijg ik gratis een warme maaltijd. Wat er op het menu staat is elke dag een verrassing. Ik loop naar de stapel met dienbladen, en schuif het dienblad over de railing die langs de vitrine loopt. Zonder een woord te zeggen krijg ik een bord met rijst, vis met tomaat en kaas en een onbekende groene, gebonden soep. Al snel kom ik er achter dat dit broccolisoep is, en bij later navragen deze middag blijkt dit inderdaad Hongaarse broccolisoep te zijn.
Wat ik inmiddels wel weet is dat de gemiddelde Hongaar machtig snel eet en ook veel. Hoe ze het doen, geen idee.
Na de lunch mag ik weer helpen met verschillende soorten verrijking, en bij de 2e voerronde mag ik zelf de pinguins voeren.
Ik ruik aan mijn handen, die zelfs na verschillende keren wassen en zelfs na een douche nog lichtelijk naar vis ruiken.
Na vier uur loop ik weer terug naar het hotel, en zie ik dat ik een gemiste oproep heb. Het nummer begint met +36; dus Hongaars. Het blijkt Molnár te zijn; het Hongaarse meisje dat Nederlands spreekt. Ze belt dat ze in de buurt is met haar vader, en dat we naar de stad kunnen gaan. Dat lijkt me een erg goed plan. Niet dat ik me niet vermaak tot dat ik ga slapen, maar enigszins sociaal contact waarbij ik kan praten is niet verkeerd.

Ze laat me de stad Nyíregyháza zien, en verteld dat ik moet oppassen voor de vele gypsy's. Ik zie veel grote (en versierde) gebouwen. De mensen hebben allemaal donker haar. Blond haar komt af en toe ook voorbij in het straatbeeld, maar dat is zo doodgeverfd dat ik het haar hoor schreeuwen om verlossing. Ook is boven een bepaalde leeftijdsgrens rood haar populair. Heel bijzonder. Wat me opvalt is dat ik nu eindelijk eens niet de kleinste ben. De gemiddelde Hongaarse vrouw is even lang als ik, als ze al niet kleiner zijn. De mannen zijn hoogstens 1 tot 2 koppen groter. (Uitzonderingen daargelaten). Het is fijn om iedereen te kunnen aankijken op dezelfde ooghoogte.
Na een korte wandeling besluiten we Italiaans ijs te gaan halen. De namen staan er in het Italiaans bij, dus ik kan aan de hand van de kleur van het ijs en de naam redelijk gokken wat de smaak is.
Halverwege voegt de moeder van Molnár bij, we lopen met z'n drieën verder door de stad. Ze vraagt of ik chocolade lust, nog voordat ik goed en wel een antwoord met meer woorden dan alleen 'ja' uit mijn strot heb gekregen lopen we een soort van bakkerszaakje binnen, waar ze nog meer verkopen dat alleen lekkere broodjes en koeken. Ik krijg 2 repen chocolade in mijn handen gedrukt. In het kader van 'Het is Hongaarse chocolade, dit moet je echt geproefd hebben'. Wat een straf toch weer. Volgensmij ga ik echt tonnetje rond terugkomen..
Na verder geslenterd te hebben gaan we richting het hotel, waar de ouders van en Molnár wachten op een broertje en een zusje van haar. Ik krijg een fiets van hen aangeboden (köszönöm Molnár!:D) zodat ik straks naast de bus mijzelf gemakkelijker door de omgeving kan crossen.

In het hotel leg ik de chocolade gelijk in de koelkast, want die is lichtelijk aan het smelten. Ik neem snel een douche, want daar ben ik wel aan toe.
Ik eet nog wat brood met hagelslag (jaja..heel Hongaars) en typ mijn blog. Ik houd me nu voor om het toch maar dagelijks te doen, school wil immers na stage ook weten wat ik elke dag uitgevroten heb. Voor degene die dit moet nagaan kan ik al wel vertellen dat hij of zij heel veel gaat moeten lezen als ik klaar ben met stage!

Morgen weer een nieuwe dag, dus ook een nieuwe blog:)