Een rustig dagje

Weer halen mijn hersenen hetzelfde grapje uit als gisterochtend. Weer ben ik vroeg wakker, en kan ik na half 9 niet meer in slaap vallen. Ik besluit om weer een dagje in het restaurant te gaan werken nadat ik ontbeten heb in het hotel. Alleen was er 1 verschil. Als ik om kwart voor 10 de ontbijtruimte in loop zijn de tafels leeg. En dat terwijl ik me herinner dat het ontbijt tot 10 uur klaar staat. Vreemd. Morgen maar eens navragen of het op zondag anders is. Ik eet mijn laatste eigen brood op en ga met mijn spullen het park in. Iedereen loopt in een korte broek en tshirt; kom ik aan met mijn lange broek en trui..
Als ik in het restaurant kom zie ik dat alle tafeltjes gereserveerd zijn. Pyjamabroekman wijst naar boven. Oke, blijkbaar kan en mag ik daar ook aan de slag. Het waait iets, waardoor het toch wel iets fris begint te worden. Links van me zijn de oran-oetangs druk bezig met eten zoeken, achter me trompetteren er een paar olifanten. Ik moest zeggen dat ik vervelendere werkplekken heb gehad. Rond een uur of 1 pak ik mijn portomonnee (die ik dit keer wel bij me had) om beneden mijn lunch te gaan halen. Ik kan weer kiezen, en de vrouw wijst aan dat ik uit koude kersensoep en warme groenten(?) soep kan kiezen. Ik zwicht voor de koude kersensoep, het begint een van mijn favorieten te worden. De vrouw begint te giechelen als ik hongerig de kom soep aanneem. Ik reken dit keer af, voor de lunch ben ik 900forint kwijt, wat omgerekend nog geen €3,- is. Ik ontdek dat er in de soep dit keer geen kersen zitten, maar soortgelijke vruchtjes als in de Nederlandse bowl. Ik hoop echt dat ze dit vaker serveren. Voordat ik mijn lunch ging halen had ik mijn laptop afgesloten, ik was klaar met wat ik wilde doen. Na de lunch had ik geen zin om verder te werken, dus ik ben een rondje gaan lopen in de dierentuin. Ik weet niet van de oran-oetangs zagen, maar in het andere verblijf waar ook oran-oetangs liepen gebeurde vast iets interessants. Ik zie nog een klein stukje van de vogel ‘show’, waar ze ook iets vertellen over de training. Ook al versta ik er niks van, het is toch leuk om te zien hoe de vogels de gebaren van de trainers ‘begrijpen’ en tot actie overgaan. Nadat het is afgelopen loop ik richting de maraboes, die het waarschijnlijk genieten van de warmte. De gorilla is onschuldige grassprietjes aan het vermoorden, en de gemsbokken staan te wachten op de verzorger die met voer aan komt lopen. Ik blijf nog even rondhangen in het gedeelte waar de ringstaartmaki’s vrij kunnen rondlopen. Een jong dier dat geboren is in maar is de oudere dieren flink aan het uittesten door aan de staart te gaan hangen, en door ze van alle kanten te bespringen. Terug in het hotel begin ik in een nieuw boek, na het eerste hoofdstuk begin ik langzaam weg te doezelen. Als ik weer een beetje helder ben is het een uur later. Ik bedenk me dat ik nog brood moet halen, dus ik sleep mezelf naar buiten. Het winkeltje is nog open (ik vergeet iedere keer een foto te maken van de openingstijden), ik kan nog brood halen. Buiten zijn weer veel mensen te vinden, kinderen rennen gillend rond.
In het hotel zet ik de tv aan als achtergrondgeluid aan, en begin aan de drie blogs uittypen. Het internet werkt verbazingwekkend goed mee, totdat ik de blog van vandaag wil uploaden. Dan ineens is het signaal ‘beperkt’ en wil niks meer laden. Geweldig. Ik neem snel een douche voordat ik mijn nest in duik. Deze week werk ik nog 2 dagen met Fred, en daarna 3 dagen met een collega van hem die geen Engels spreekt. Dat gaat nog leuk worden. Iemand
die me een spoedcursus Hongaars kan aanbieden? Nee? Zucht..