Goedemorgen brandnetel!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
18 Juni 2014 | Hongarije, Sóstófürdő
5 uur ‘s ochtends en ik ben klaarwakker. Pas om half 6 val ik weer in slaap, een half uur voordat de wekker in de kamer naast me afgaat. De zon schijnt, de lucht is blauw..
Gapend stap ik het bed uit. Ik ontbijt, maak een praatje met de receptioniste en ga op weg naar een nieuwe werkdag. De ara’s aan de andere kant van het park zijn alweer aan het krassen, de kamelen hebben een onderonsje over wie op welke plek mag liggen, en de witte tijger is rondjes aan het lopen in zijn verblijf. Zombiekuiken leeft tot mijn verbazing nog steeds, ik had het diertje 1 nacht gegeven met zijn bijzondere uiterlijk. Ook is er een nieuw kuiken toegevoegd, namelijk de nandoe waarvan het ei gisteren al op barsten stond. Het is de bambi onder de kuikens, als het probeert te staan valt het om. Als Fred komt aanfietsen zegt hij dat hij een Nederlands woord heeft geleerd, en voorzichtig zegt hij ‘goedemor^gen. Die zag ik niet aankomen, dus ik schiet in de lach. Hij vraagt of hij het verkeerd uitspreekt, en ik zeg ‘goedemorgen’, maar dan met een ‘harde G’. Al goedemorgen zeggend loopt Fred naar binnen.
De gangen met de binnenverblijven van de vogels worden weer schoongemaakt, ik pak de waterschalen aan om het water te verversen. Als Fred gebeld wordt ververs ik de rest van de waterbakken. Ik probeer twee bakken tegelijk mee te nemen, ook al weet ik dat ik dat helemaal niet kan. Mijn t-shirt is weer zeiknat en het is nog geen eens 9 uur. Doe ik goed. Na de pauze worden de gangen zelf schoongemaakt, en ik krijg de opdracht om de vloer in ‘mijn’ gang te dweilen. Als ik aan het dweilen ben en nog even met een bezem de hoekjes uitveeg ligt vind ik ineens een pinky (babymuis) op de vloer. Tja. Wat moet ik hier nou weer mee?! Ik loop met de pinky op mijn hand naar Fred en hij zegt:’What did you found..?’ De muis kan niet als voedseldier gebruikt worden, want het moederdier kan gif hebben gegeten. De muis beland in de bak met afvalzaden en zand. Doei muis. Na het dweilen ga ik verder met het helpen bij het schoonmaken in de rij van Fred. Coco de geelkuif schreeuwt er vrolijk op los. Zodra Coco stil is probeer ik of ik er een heló uit kan krijgen. Fred is klaar met schoonmaken en waagt ook een poging. Plotseling is Coco vergeten hoe ze moet praten en zegt niks meer, ook al zitten er twee gekken voor het verblijf ‘heló’ te roepen. Tijdens het verzamelen van de schoonmaakspullen gaat Coco weer los met het ‘Heló’ roepen. Waar ging het mis? In het keukentje is mijn lievelingsliedjes allertijden op de radio, als Fred vraagt waarom ik zo kijk zeg ik dat ‘Happy’ gewoon echt niet mijn lievelingsliedje is. Waarom ik uitgelachen wordt, geen idee.. “Chocolate?” is het antwoord. Blijkbaar heeft Fred een onuitputtelijke bron van Pöttyös (Hongaarse chocolade met melkproductvulling) in een van zijn broekzakken. Hij vraagt zich af waarom we dit niet in Nederland hebben, aangezien Nederland zo’n melk/kaasland is. Ik vind het een goede vraag, want ik zou ook niet weten waarom dit niet in Nederland verkocht wordt. Ik gebruik in mijn antwoord Holland en Nederland door elkaar, en Fred wil weten wat we nu eigenlijk zeggen in Nederland. Ik zeg dat het eigenlijk door elkaar gebruikt wordt, maar dat ‘The Netherlands’ de correcte naam is voor ons kikkerlandje. Ik vertel dat het vaak verwarrend is, aangezien Nederland ook nog 2 provincies heeft die de naam ‘Holland’ dragen. (Voor de eieren onder ons, ik bedoel Noord- en Zuid-Holland.) Dit was blijkbaar nieuw voor Fred, want hij had hier nog nooit van gehoord.
We lopen naar een rij houten volières waar verschillende pauwen en fazantsoorten zitten. Ik stap bijna in een grote brandnetel, die ik ter plekke verrot scheld. Fred vraagt wat de Nederlandse naam van de plant is, als ik ‘brandnetel’ zeg moet ik het nog 3x herhalen omdat hij het reuze amusant vindt klinken. Voor hem klinkt het meer als ‘sschrrggrr’, de Hongaarse naam is voor mij niet eens uit te spreken.Als ik goedemorgen brandnetel zeg, besluit Fred dat hij aan het einde van de week vloeiend Nederlands zal spreken (lichtelijk sarcastisch..) Gedurende de dag vraagt Fred om de Engelse en Nederlandse namen van verschillende dieren, en stom genoeg lijken veel namen op de Engelse of op de Hongaarse naam. Denkt hij een moeilijk Nederlands woord te horen te krijgen, kan hij het gewoon uitspreken.. (Olifant, pauw, lama, alpaca / elefánt ,pavó, láma, alpaka) Alleen de naam ‘Neushoorn’ levert weer een ‘huh wat is Nederlands nou weer voor rare taal’ gezichtsuitdrukking op.
Na een paar meter in stilte gelopen te hebben vraagt Fred of ik de Serie ‘Vikings’ ken, dit zou een goede serie volgens hem zijn. Ik besluit om vanavond nog een paar afleveringen te downloaden, mits internet het toelaat. Een paar meter verder vliegt er een merel voorbij, en Fred zegt dat dat de ´volwassen versie´ is van de jonge vogel die nu met de hand wordt gevoerd. Als je de Hongaarse naam van de vogel niet kent, en hij de Engelse niet is het lastig uitleggen welk vogelsoort het nu eigenlijk is. Ik herinner me de wetenschappelijke naam, Turdus merula, maar hij kent de wetenschappelijke naam niet. Fred vraagt hoeveel en waarom ik de wetenschappelijke namen ken, ik weet nog van een paar dierensoorten de naam op te noemen, en dat is al voldoende om hem weer eens te verbazen. Op de kar die Fred bij zich heeft staat een emmer met vissen, die eerder op de dag zijn gevangen door Hongaarse schoolkinderen. De vissen worden teruggezet in een kleine vijver in het verblijf van een kraanvogelsoort.
We lopen door naar het verblijf van de flamingo’s. Fred vindt het maar domme beesten, en ik vraag hem waarom. Hij verteld me dat als de vleugels worden geknipt (zodat ze er niet vandoor kunnen vliegen) en ze terug worden gezet op hun poten dat de beesten 9 van de 10 keer omvallen, gewoon omdat ze stom zijn. Aha. Terug na het schoonmaken zijn er 2 dierenartsen bij de nandoes. Ze krijgen weer medicatie. De Engelssprekende dierenarts vraagt me of ik weet wat ze aan het doen zijn, en waarom. Ik had de vraag gisteren wel gesteld, maar toen was het te moeilijk om het in het Engels te kunnen uitleggen. Het blijkt dat 2 van de nandoes iets een rocheltje in de longen hebben, waarschijnlijk door het stoffige zand. Om de beurt pakken de 2 dierenartsen en Fred de kop van de nandoe vast om te luisteren. De dierenarts vraagt of ik het ook wil horen, en dat wil ik wel. Alleen moet dat mormel dan niet in mijn oor gaan happen. Ik luister en hoor een geluid alsof iemand flink verkouden is en hoest. Terwijl ik luister vraagt de dierenarts of mijn haarkleur natuurlijk is. Goh, deze vraag had ik al een paar dagen niet meer gehad, ik begon de vraag al bijna (niet) te missen!’
Nadat de medicatie is toegediend worden de nandoes naar een stofvrijer verblijf gebracht, en halverwege krijg ik het vrij grote nandoejong in mijn handen gedrukt. ‘Stevig vasthouden’ is het advies. Het beest blijft trappen, maar ik geef me niet gewonnen. Ik druk de nandoe is steviger tegen me aan, terwijl ik met mijn hoofd ontwijk pogingen maak, de nandoe vind het niet zo grappig en wil zijn snavel gebruiken. Dit keer kom ik wel ongewond uit de strijd. Bij de rode vari’s is aan het begin van de week een jong geboren, alleen zit de moeder met jong op een plek waar je haar zowel binnen als buiten niet kan zien. Tenzij je het dak op klimt, en over de ijzeren sluis hangt, die het binnenverblijf met het buitenverblijf verbind. Plat op mijn buik liggend probeer ik een glimp op te vangen van het jong, maar het enige wat ik zie is een chagrijnige moeder-vari.
Na de werkdag douche ik snel, want om 6 uur heb ik afgesproken om met een groepje Hongaren mee te gaan om aan het water te gaan zitten naast het hotel. Het is weer een gezellige avond met Hongaarse pinguins, stomme grappen en stomme muggen. Dit keer ben ik ook in mijn gezicht gestoken, en later in het hotel zie ik dat er een dikke bult op mijn wang zit. Op mijn benen vond ik de bulten al niet oké, maar in mijn gezicht..de mug is nu toch echt wel te ver gegaan. Halverwege de avond laat een meisje uit het groepje mij weten dat het 1-0 staat voor Australië. Aan het eind van de avond als we op weg zijn naar een ijsje laat een Hongaarse jongen mij de uitslag zien; het is toch nog 3-2 geworden. Hieperdepiep en nu bedenken welke smaak ijs ik wil. Na het ijsje lopen we weer richting het hotel, en ik duik al snel mijn nest in. Morgen donderdag, alweer bijna het einde van week 3. De tijd gaat echt verrekte snel..
Gapend stap ik het bed uit. Ik ontbijt, maak een praatje met de receptioniste en ga op weg naar een nieuwe werkdag. De ara’s aan de andere kant van het park zijn alweer aan het krassen, de kamelen hebben een onderonsje over wie op welke plek mag liggen, en de witte tijger is rondjes aan het lopen in zijn verblijf. Zombiekuiken leeft tot mijn verbazing nog steeds, ik had het diertje 1 nacht gegeven met zijn bijzondere uiterlijk. Ook is er een nieuw kuiken toegevoegd, namelijk de nandoe waarvan het ei gisteren al op barsten stond. Het is de bambi onder de kuikens, als het probeert te staan valt het om. Als Fred komt aanfietsen zegt hij dat hij een Nederlands woord heeft geleerd, en voorzichtig zegt hij ‘goedemor^gen. Die zag ik niet aankomen, dus ik schiet in de lach. Hij vraagt of hij het verkeerd uitspreekt, en ik zeg ‘goedemorgen’, maar dan met een ‘harde G’. Al goedemorgen zeggend loopt Fred naar binnen.
De gangen met de binnenverblijven van de vogels worden weer schoongemaakt, ik pak de waterschalen aan om het water te verversen. Als Fred gebeld wordt ververs ik de rest van de waterbakken. Ik probeer twee bakken tegelijk mee te nemen, ook al weet ik dat ik dat helemaal niet kan. Mijn t-shirt is weer zeiknat en het is nog geen eens 9 uur. Doe ik goed. Na de pauze worden de gangen zelf schoongemaakt, en ik krijg de opdracht om de vloer in ‘mijn’ gang te dweilen. Als ik aan het dweilen ben en nog even met een bezem de hoekjes uitveeg ligt vind ik ineens een pinky (babymuis) op de vloer. Tja. Wat moet ik hier nou weer mee?! Ik loop met de pinky op mijn hand naar Fred en hij zegt:’What did you found..?’ De muis kan niet als voedseldier gebruikt worden, want het moederdier kan gif hebben gegeten. De muis beland in de bak met afvalzaden en zand. Doei muis. Na het dweilen ga ik verder met het helpen bij het schoonmaken in de rij van Fred. Coco de geelkuif schreeuwt er vrolijk op los. Zodra Coco stil is probeer ik of ik er een heló uit kan krijgen. Fred is klaar met schoonmaken en waagt ook een poging. Plotseling is Coco vergeten hoe ze moet praten en zegt niks meer, ook al zitten er twee gekken voor het verblijf ‘heló’ te roepen. Tijdens het verzamelen van de schoonmaakspullen gaat Coco weer los met het ‘Heló’ roepen. Waar ging het mis? In het keukentje is mijn lievelingsliedjes allertijden op de radio, als Fred vraagt waarom ik zo kijk zeg ik dat ‘Happy’ gewoon echt niet mijn lievelingsliedje is. Waarom ik uitgelachen wordt, geen idee.. “Chocolate?” is het antwoord. Blijkbaar heeft Fred een onuitputtelijke bron van Pöttyös (Hongaarse chocolade met melkproductvulling) in een van zijn broekzakken. Hij vraagt zich af waarom we dit niet in Nederland hebben, aangezien Nederland zo’n melk/kaasland is. Ik vind het een goede vraag, want ik zou ook niet weten waarom dit niet in Nederland verkocht wordt. Ik gebruik in mijn antwoord Holland en Nederland door elkaar, en Fred wil weten wat we nu eigenlijk zeggen in Nederland. Ik zeg dat het eigenlijk door elkaar gebruikt wordt, maar dat ‘The Netherlands’ de correcte naam is voor ons kikkerlandje. Ik vertel dat het vaak verwarrend is, aangezien Nederland ook nog 2 provincies heeft die de naam ‘Holland’ dragen. (Voor de eieren onder ons, ik bedoel Noord- en Zuid-Holland.) Dit was blijkbaar nieuw voor Fred, want hij had hier nog nooit van gehoord.
We lopen naar een rij houten volières waar verschillende pauwen en fazantsoorten zitten. Ik stap bijna in een grote brandnetel, die ik ter plekke verrot scheld. Fred vraagt wat de Nederlandse naam van de plant is, als ik ‘brandnetel’ zeg moet ik het nog 3x herhalen omdat hij het reuze amusant vindt klinken. Voor hem klinkt het meer als ‘sschrrggrr’, de Hongaarse naam is voor mij niet eens uit te spreken.Als ik goedemorgen brandnetel zeg, besluit Fred dat hij aan het einde van de week vloeiend Nederlands zal spreken (lichtelijk sarcastisch..) Gedurende de dag vraagt Fred om de Engelse en Nederlandse namen van verschillende dieren, en stom genoeg lijken veel namen op de Engelse of op de Hongaarse naam. Denkt hij een moeilijk Nederlands woord te horen te krijgen, kan hij het gewoon uitspreken.. (Olifant, pauw, lama, alpaca / elefánt ,pavó, láma, alpaka) Alleen de naam ‘Neushoorn’ levert weer een ‘huh wat is Nederlands nou weer voor rare taal’ gezichtsuitdrukking op.
Na een paar meter in stilte gelopen te hebben vraagt Fred of ik de Serie ‘Vikings’ ken, dit zou een goede serie volgens hem zijn. Ik besluit om vanavond nog een paar afleveringen te downloaden, mits internet het toelaat. Een paar meter verder vliegt er een merel voorbij, en Fred zegt dat dat de ´volwassen versie´ is van de jonge vogel die nu met de hand wordt gevoerd. Als je de Hongaarse naam van de vogel niet kent, en hij de Engelse niet is het lastig uitleggen welk vogelsoort het nu eigenlijk is. Ik herinner me de wetenschappelijke naam, Turdus merula, maar hij kent de wetenschappelijke naam niet. Fred vraagt hoeveel en waarom ik de wetenschappelijke namen ken, ik weet nog van een paar dierensoorten de naam op te noemen, en dat is al voldoende om hem weer eens te verbazen. Op de kar die Fred bij zich heeft staat een emmer met vissen, die eerder op de dag zijn gevangen door Hongaarse schoolkinderen. De vissen worden teruggezet in een kleine vijver in het verblijf van een kraanvogelsoort.
We lopen door naar het verblijf van de flamingo’s. Fred vindt het maar domme beesten, en ik vraag hem waarom. Hij verteld me dat als de vleugels worden geknipt (zodat ze er niet vandoor kunnen vliegen) en ze terug worden gezet op hun poten dat de beesten 9 van de 10 keer omvallen, gewoon omdat ze stom zijn. Aha. Terug na het schoonmaken zijn er 2 dierenartsen bij de nandoes. Ze krijgen weer medicatie. De Engelssprekende dierenarts vraagt me of ik weet wat ze aan het doen zijn, en waarom. Ik had de vraag gisteren wel gesteld, maar toen was het te moeilijk om het in het Engels te kunnen uitleggen. Het blijkt dat 2 van de nandoes iets een rocheltje in de longen hebben, waarschijnlijk door het stoffige zand. Om de beurt pakken de 2 dierenartsen en Fred de kop van de nandoe vast om te luisteren. De dierenarts vraagt of ik het ook wil horen, en dat wil ik wel. Alleen moet dat mormel dan niet in mijn oor gaan happen. Ik luister en hoor een geluid alsof iemand flink verkouden is en hoest. Terwijl ik luister vraagt de dierenarts of mijn haarkleur natuurlijk is. Goh, deze vraag had ik al een paar dagen niet meer gehad, ik begon de vraag al bijna (niet) te missen!’
Nadat de medicatie is toegediend worden de nandoes naar een stofvrijer verblijf gebracht, en halverwege krijg ik het vrij grote nandoejong in mijn handen gedrukt. ‘Stevig vasthouden’ is het advies. Het beest blijft trappen, maar ik geef me niet gewonnen. Ik druk de nandoe is steviger tegen me aan, terwijl ik met mijn hoofd ontwijk pogingen maak, de nandoe vind het niet zo grappig en wil zijn snavel gebruiken. Dit keer kom ik wel ongewond uit de strijd. Bij de rode vari’s is aan het begin van de week een jong geboren, alleen zit de moeder met jong op een plek waar je haar zowel binnen als buiten niet kan zien. Tenzij je het dak op klimt, en over de ijzeren sluis hangt, die het binnenverblijf met het buitenverblijf verbind. Plat op mijn buik liggend probeer ik een glimp op te vangen van het jong, maar het enige wat ik zie is een chagrijnige moeder-vari.
Na de werkdag douche ik snel, want om 6 uur heb ik afgesproken om met een groepje Hongaren mee te gaan om aan het water te gaan zitten naast het hotel. Het is weer een gezellige avond met Hongaarse pinguins, stomme grappen en stomme muggen. Dit keer ben ik ook in mijn gezicht gestoken, en later in het hotel zie ik dat er een dikke bult op mijn wang zit. Op mijn benen vond ik de bulten al niet oké, maar in mijn gezicht..de mug is nu toch echt wel te ver gegaan. Halverwege de avond laat een meisje uit het groepje mij weten dat het 1-0 staat voor Australië. Aan het eind van de avond als we op weg zijn naar een ijsje laat een Hongaarse jongen mij de uitslag zien; het is toch nog 3-2 geworden. Hieperdepiep en nu bedenken welke smaak ijs ik wil. Na het ijsje lopen we weer richting het hotel, en ik duik al snel mijn nest in. Morgen donderdag, alweer bijna het einde van week 3. De tijd gaat echt verrekte snel..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
