Nieuwe dieren, nieuwe ervaringen

De dag begint weer om 7 uur. Jeroen Pauw was al lang voor mij wakker. Tenminste, zijn geschreeuw was al weer vroeg te horen. Ik knip het lampje naast mij aan om vervolgens naar de tl verlichting aan te doen. Ze maken een tinkelend geluid terwijl ze aan gaan.
Ik smeer wat brood met pasta en trek met tegenzin sokken aan. Het is zo geen sokkenweer hier..
Ik loop naar de receptie voor een sleutel voor het hek. Ik heb geen idee waar ik heen moet, dus loop maar naar een van de personen waar ik afgelopen week mee heb gewerkt.
Ze weet ook niet waar ik heen moet en belt met iemand.
Ze vertelt me waar ik heen moet, en na wat rompslomp (iets met naamgenoten op een totaal andere afdeling in het park) kan ik aan de slag in het Zuid-Amerikaanse gedeelte van het park. Het meisje met wie ik werk spreekt ook maar een beetje Engels, maar weer genoeg om werkoverleg te plegen.
Eerst worden er een aantal dierverblijven schoongemaakt.
Daarna mogen de maki's/lemuren gevoerd worden.
In het park is een stuk 'bos', omringd met een watergracht en 2 toegangen met dubbele deuren waar de maki's/lemuren vrij rond kunnen vliegen. Ik krijg een emmertje met pellets (brokken) in mijn handen gedrukt. Ik vraag of ik de pellets naar de hongerige apen toe moet gooien, maar blijkbaar kan en mag je deze dieren uit de hand voeren. Ik ga op mijn hurken zitten en al snel komen de eerste apen uit de bomen tevoorschijn. Ze zetten hun pootjes op mijn knieën, die in no time ontzettend smerig zijn. Een stiekeme schildpad probeert in mijn enkels te bijten. Ik schuif weer een paar meter op. De aapjes volgen me, maar de terroristische schildpad ook.
Nadat de dieren genoeg hebben gegeten schieten ze een voor een de bomen weer in. De ringstaartmaki's mogen ook uit de hand gevoerd worden. Ik krijg een handje met stukjes banaan en druiven. Ze krijgen niet veel voer, want anders willen ze s'avonds met volle buiken niet meer terug het nachtverblijf in. Een aantal slimme ringstaarten die liever banaan dan druif willen, hebben door dat ik banaan in mijn gesloten vuist heb. Met zijn drieën tegelijk beginnen ze tussen mijn vingers door de banaan er uit te peuteren. Er valt weinig aan te doen, en geef ze de banaan.
Bij de doodhoofdaapjes zegt het meisje waarmee ik werk dat ik onder een touw in het verblijf kan gaan staan. In mijn handen heb ik een grote schaal met groenten en fruit. Binnen een minuut zit er een doodshoofdaapje op mijn rechterschouder, en zoekt in de schaal naar zijn lievelingsfruit. Als het er uit gevist is vliegt hij weer weg, en zet ik de schaal op een plateautje.
We maken het binnenverblijf van de ringstaartmaki's schoon, waar het heerlijk koel is. Het is nog geen 10 uur, maar zeker al 25 graden.
Bij deze afdeling hoort ook een groep puberende orang-oetans van 9, 10 en 11 jaar. Twee ervan maken scheetachtige geluiden met hun lippen, een bijzondere manier van communicatie. Een van de dieren komt uit Burgers' Zoo, en heet Tigu. Hij is tegelijk met Maya (waar ik vorige week bij heb gewerkt) naar Hongarije gekomen. Hij heeft een beetje een loensend oog.
Terwijl ik stukken appel aangeef aan Tigu maakt hij scheetachtige geluiden en zijn ogen dwalen een beetje af.
Nadat ze buiten zijn wordt het binnenverblijf schoongemaakt.
Ik besef dat er geen reet van de volgorde klopt van deze dag, maar dat me niet zo veel uit. Heb geen zin om het helemaal weer logisch op volgorde te zetten hahaha. Om bij een van de verblijven van een tamarinsoort (klein soort aapje) te komen moet je door het verblijf van een grote leguaan. Op zich geen probleem, tenzij het dier van ruim 1 meter groot op de deur zit. Beide weten we niet zo goed wat we moeten doen. Ik stel voor dat ik hem wel op de grond wil zetten. Als ik dichterbij kom krast het dier hard met zijn nagels op de houten deur, en laat weten dat ik niet dichterbij moet komen. "I don't have the guts!' roep ik lachend. En daar stonden we beiden, krom gebogen in het verblijf terwijl er mensen staan te kijken wat 2 malloten aan het uitspoken zijn. Met een leeg bakje proberen we het dier naar de grond te krijgen. We weten beiden niet zo goed wat we moeten doen. Na 5 minuten porren schiet het dier ineens op de grond. Ik verwissel het lege voerbakje voor een volle en ga het probleemhok uit. Bij de keuken van het Zuid-Amerikaanse gedeelte zit een grijze roodstaart. Naar het meisje dat me begeleid is hij heel agressief, maar de rest van de medewerkers kan er wel mee kroelen. Ik test het uit, en ik mag de vogel ook over zn kop aaien zonder dat ik een vingertop kwijt ben.
Vandaag heb ik ook 2 werkshirts in mijn handen gedrukt gekregen. Ik neem aan dat ze me niet zien als kapstok, en dat deze shirts voor mij zijn.
Ik verzuip in de maat M, en prop het zo fatsoenlijk mogelijk aan een kant van mijn broek.
Gedurende dag word ik meerdere keren aangesproken in het Hongaars.
Gelukkig heb ik het zinnetje 'Ik spreek geen Hongaars - Nem beszélek magyarul' ' uit mijn hoofd geleerd, wat verrekte handig blijkt te zijn. Nu weten de mensen in ieder geval dat ze voor hun interessante Hongaarse conversaties en vragen niet bij mij moeten zijn.
Gedurende de dag groet ik mensen die ik niet ken, en ze kijken me aan of ik een aliën ben. Wat eigenlijk ook wel klopt. Blijkbaar groeten vreemden elkaar niet in Hongarije. Oke dan. Tijdens de lunch werd werd mee 'eetsmakelijk' gewenst, en bij het dienblad inleveren kreeg ik een 'dankjewel' te horen. Ik steek mijn duim op en weet niet zo goed wat ik moet zeggen. *loopt ondertussen snel het restaurant uit*
Het was een erg hete dag om te werken, het was windstil en zo'n 33 graden. Morgen wordt het nog warmer.
Als ik rond half 4 naar de receptie loop om te vragen of ik de was kan inleveren krijg ik te horen dat ik weer naar mijn kamer kan. Dus ik kan weer al mijn spullen inpakken. Grmpf. Echt iets waar je zin in het met een temperatuur van +30 graden. Ik doe er een uur over maar dan zit ook alles in mijn tas. Ik vertik het om 2x te lopen, als een pakezel loop ik naar het hotel. Ik krijg een sleutel in mijn handen gedrukt en er wordt naar boven gewezen, plus een kamernummer genoemd. Achter de deur is een prachtige kamer, en ik vraag me af of deze kamer wel voor mij is. Als ik het navraag blijkt dat hij bedoelde dat de 'kamer' er naast de waskamer is, waar ik zelf mijn kleren kan wassen. Deze kamer is niet van mij, ik kan gewoon terug naar waar ik vorige week ben begonnen. Dag 2 persoonbed, jacuzzi en ruimte..
Opzich had de beste man het ook wel mogen zeggen voordat ik al mijn spullen de trap op had gesjouwd, ik moest nu weer met al mijn spullen de trap af naar beneden.
Als ik alles weer heb geinstalleerd in de kasten vertik ik het om de trap weer op te gaan voor mijn handdoeken. Ik heb nog 4 schone, dus dat komt morgen wel.
Ik plof neer op de bank. Ik heb een koude douche nodig. Oke. Warme douche. Koude douches zijn niet fijn. Ik zie dat ik door de kopstoot vanochtend met een paaltje (die plots voorlangs sprong) toch een bult/snee(tje) op de grens van mijn pony heb.
Wil ik een keer voorkomen dat een plastic ijspapiertje in een olifanten slurf terecht kom, wordt het gelijk afgestraft. Ik kom bij geen enkele stage vandaan zonder mezelf te verwonden. Ach. Risico van het vak.
Morgen weer een dag, met een temperatuur van 35 graden. Als jullie morgen een blog lezen weten jullie dat ik niet gesmolten ben.

Stuur alsjeblieft wat regen!
Alvast dank:)