Vriendelijke en domme Hongaren..
Blijf op de hoogte en volg Lisa
05 Juni 2014 | Hongarije, Sóstófürdő
Als het voer verstoppen klaar is mogen de orang-oetans hun binnenverblijf uit. Een orang-oetan blijft demonstratief in de sluis zitten, en wil niet naar buiten, maar ook niet meer naar binnen. Dit heeft zo'n 10 minuten geduurd voordat ze weer naar binnen sjokte. Of ze buiten is geweest weet ik niet, maar Maya (Afkomstig uit Burgers Zoo) is er me eentje.
Bij de gorilla's ligt er een verrassing achter de deur. Een jonge slang ligt opgerold, en pas na aandringen gaat de slang er vandoor. Na het buitenverblijf schoonmaken en voedsel verspreiden moet ik wachten totdat de gorilla's buiten zijn. Ik loop een stukje rond en vind een stuk van een vervelling van een slang. Waar vel is, is slang, dus ik ga met een stok tussen de bladeren, sprokkelhout en boomstronk zoeken. Al snel vind ik een jonge slang. Helaas heb ik niet mijn mobiel of camera bij me. Het is een donkerbruine slang met achter de ogen 2 gele vlekjes. Tja.. in het hotel maar research doen. Nadat de gorilla's buiten huppelen krijg ik een keuze voorgelegd, of naar de gorilla's kijken, of ramen schoonmaken. Ik vind het maf dat ik die keuze krijg, ik ga gewoon aan de slag met de ruiten. Het beloofd weer een hete dag te worden, de planken van de houten vlonder langs verschillende dierverblijven krullen aan de uiteinden omhoog. Nadat ik alle ruiten heb schoongemaakt is het lunchpauze. Ik word met een brede glimlach in het restaurant verwelkomd. Mijn bord word volgeschept, en ik ga aan een tafeltje zitten. De 1-jarige oran-oetang is vrolijk aan het spelen met een stuk karton. De man die vanochtend uitbundig zwaaide loopt naar me toen, en zegt:'wifi?' Aangezien een zin met veel Engelse woorden in vraagstelling geen zin heeft hier klik ik de wifi-functie op mijn mobiel aan. Hij voert het wachtwoord in, en plots heb ik wifi! Ik bedank hem in het Hongaars, en eet verder mijn soep op. Soep is hier een standaard onderdeel van de warme maaltijd. Na het eten help ik met verschillende soorten verrijking. Bij de 2e voerronde bij de oran-oetangs moeten we door het restaurantje om via het dakterras aan de rand van het verblijf te komen. Als we de trap naar beneden lopen zegt een van de medewerkers 'Dankjewel!' tegen me. Op een of andere manier denk ik dat veel meer mensen in het park mij kennen dan vice versa. Veel mensen kennen mij al als 'het Nederlandse meisje'. Het zal wel iets met mijn haarkleur te maken hebben. Ahum.
Na de 2e keer pinguins schoonmaken en voeren vraagt de medewerkster of ik de jonge rendieren al gezien heb. Ik heb ze nog niet gezien, dus nieuwsgierig loop ik met haar mee. In het verblijf lopen 4 allerschattigste rendieren, met namen die ik voor de verandering ook kan uitspreken. Onthouden is een ander ding.
Na de werkdag loop ik weer richting het hotel. Ik dacht dat ik geen Hongaars kon, maar de waarschuwingsbordjes dat er elektriciteitdraden langs het neushoornverblijf lopen snap ik wel. Er zit nog een extra hek voor. Toch hebben een paar Hongaarse mensen moeite met dit te lezen. Pa Hongaar kruipt tussen het hekje door om de Indische neushoorn te kunnen aaien. Zijn armen gaan dicht langs het schokdraad. Dan besluit kind hongaar 1 en kind hongaar 2 er ook tussendoor te kruipen ma hongaar staat er bij te kijken. Het kind wil ook de neushoorn aaien. Op het moment dat ik 'WATCH OUT, IT IS AN ELECTRIC.. ' roep krijgt het kind een tik van het draad. Ik weet niet hoeveel spanning er op stond, maar dit zal wel een behoorlijke lading kunnen zijn. Het kind staat nog overeind, dus dit keer had hij geluk. Ma hongaar herhaalt in het Hongaars wat ik in het Engels schreeuwde, en daarop besluiten pa, kind 1 en kind 2 weer het wandelpad op te gaan. Wat een domme mensen..
Ik besluit om boodschappen te gaan doen, ik haal een brood, 2 pakken sap en 2 appels. Voor alles ben ik omgerekend iets meer dan 3,- kwijt. De prijzen verbazen me nogsteeds. Ik slenter terug langs het meertje en haal een ijsje. Langs het meertje zitten veel stelletjes, ouderen en recreanten.
Als ik in weer in mijn hotelkamer ben wordt er op de deur geklopt door de receptionist. In zijn linkerhand heeft hij een snelhechtermapje met mijn nieuwe studentenkaart, en in zijn rechterhand heeft hij een emmertje. "For You". Ik küsünüm hem vriendelijk, en zie dat het emmertje gevuld is met (zelfgeplukte?) kersen. Ik moet me deze avond inhouden niet de hele emmer leeg te eten, want ze zijn heerlijk. Bedankt Mariann!
Ik moet eigenlijk mijn tas inpakken, want (vanaf) morgen moet ik mijn kamer afstaan, en krijg ik een kamer met een ander Nederlands meisje die deze week nog zal komen. Ik ben benieuwd. Ik vraag me af hoe alles in mijn tas gaat passen. Waarschijnlijk niet.
Morgen zullen jullie wel lezen óf en hoe het gelukt is..
-
10 Juni 2014 - 17:47
Oma Keijl:
Hoi lisa
We vinden het leuk om op de hoogte te blijven van je belevenissen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley